Sunday, February 17, 2008
အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ကံမေကာင္းပါ။ အိမ္ႏွင္႔လည္း အဆင္မေျပပါ။ ေလာေလာဆယ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလး တစ္အိမ္ လိုခ်င္မိသည္။ ေကာင္းရန္ မလိုပါ။ ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ား မလိုပါ။ ညဘက္ အိပ္စက္ရန္ႏွင္႔ ေျခခင္းလက္သာ ရွိရန္သာ ျဖစ္သည္။ ဒီႏိုင္ငံမွာေတာ႔ ကိုယ္႔၀င္ေငြနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အိမ္၊ ကိုယ္ပိုင္ကား ၀ယ္ႏိုင္ေတာ႔မည္ မထင္ေပ။ လူျဖစ္လာတာ ကံဆိုးသည္။ ထိုအထဲမွာမွ ဒီေခတ္ကာလႀကီးမွာ ဒီႏိုင္ငံထဲ လာျဖစ္တာ ပိုဆိုးေသးသည္။ စိတ္ညစ္သည္။ လူ႔ဘ၀မွာ မရွိတာထက္ မသိတာခက္ ဆိုေသာ စကား အလြန္မွန္သည္။ ကိုယ္႔လမ္း ကိုယ္သြားတာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္သည္။ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားသြားေနေသာ လမ္းကို လိုက္လွ်င္လည္း ရပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္သယ္လာသည္႔ ထင္းစည္း သူမ်ားကို မတိုက္မိေစဖို႔ေတာ႔ ဂရုျပဳသင္႔သည္။ စိတ္ညစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဘယ္အရာမွ ေခါင္းထဲကို မသြင္းႏိုင္ပါ။ အေ၀းကို ေျပးထြက္သြားခ်င္သည္။ ဖီးနစ္ငွက္တစ္ေကာင္လို မီးထဲမွ ျပန္ႏိုးထႏိုင္ဖို႔လည္း စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ေမြးျမဴရဦးမည္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment